mimo wszystko po 7 latach wciąż najbardziej w przedsiębiorczości pociąga mnie wszystko, co jest heterodoksyjne, tzn. wszystko, co nie mieści się w standardzie, kanonie, co wykracza poza granice, przyjęte normy.
mam lat czterdzieści pięć. rok temu. dokładnie rok temu, napisałem krótki felieton „6 lat później” wtedy minęło 6lat. dziś, dokładnie dziś, mija siódmy rok. siedem lat. kiedy to zleciało, było minęło - jak mawiał richard fish jeden z bohaterów ally mcbeal?
ponieważ minął kolejny rok, napisałem ten felieton. napisałem go, tym bardziej, że bardzo często w mojej firmie współpracę algorytmikami zaczynam od rozmowy o ich sytuacji, od przekonywania ich, że bez etatu też da się żyć. lubię ten moment. często przypominam sobie siebie w momencie, kiedy osoba z którą pracowałem powiedziała mi: push the button. nacisnąłem.
6 lata temu dokładnie tego dnia nacisnąłem guzik i przestałem pracować dla kogoś. zacząłem pracować dla siebie. zacząłem budować swoją firmę, nie markę, nie brand tylko swój, własny sposób pracy.
dzisiaj pracuję dla siebie i znowu pracuję dla innych. dla innych jednak już w zupełnie innym kontekście. w takim kontekście w jakim zawsze chciałem pracować. pracuję dla nich tzn. szukam dla nich kolejnych projektów, odpowiadam za to, że pracują, że za swoją pracę, wykonywane czynności otrzymują wynagrodzenie.
bardzo lubię ten indywidualny kontekst przedsiębiorczości. we własnej przedsiębiorczości lubię indywidualną odpowiedzialność. lubię go i ją, tym bardziej że moim zdaniem rola menedżera sprowadza się do tworzenia warunków, w których inni mogą robić dobrąRobotę.
mój świat zamykam w dwóch wektorach, w wektorze aktywności i poprawności oraz we wtórnym do niego wektorze wyniku.
parafrazując tekst znanego, polskiego przeboju, dziś, dokładnie tak jak rok temu, zadaję sobie to samo pytanie, #ważnePytanie co z tego dziś mam, a czego nie mam?
#mamczas złapałem go. mam go dla dzieci, dla rodziny. dla siebie. trzymam go coraz mocniej. silny jest. walczy. uciekać chce. lubi się spieszyć. dużo podróżuje, jednak mniej pracuję. często pracuje dopiero od 10 do 16.30, a w piątek pracuje tylko przez 6 godzin. teraz mam nieco więcej pracy, ale tylko na chwilę, jak znowu wszystko poukładam. swojego czasu nikomu nie oddaje.
mamCzas by dojrzewać, by starzeć się powolnie. zacząłem dojrzewać. teraz już bardzo chcę być dorosły, chcę się starzeć, spokojnie, przy jazzie i zielonej herbacie. jeszcze tylko założę sobie małe radio na wsi.
mam czas na matematykę, teorię gier i logikę, wróciłem do nich po latach. może jeszcze za dwa, trzy lata pójdę na wymarzone studia i zmienię pracę tzn. otworzę algorytmie w jej francuskiej filii. wtedy zmienię ją po raz.
mam czas na pisanie, piszę więcej i mniej, więcej, bo częściej, mniej, bo oszczędniej.
mam czas na swoje, powolne doskonalenie rzeczy, które robię. codziennie coś obserwuje. codziennie coś zapisuję i codziennie decyduję, że:
w ten opisany sposób będę zachowywał się częściej lub rzadziej;
w ten opisany sposób nie będę się już więcej zachowywał lub zacznę właśnie tak się zachowywać;
w ten opisany sposób będę wciąż się zachowywał lub że zmienię coś w tym dotychczasowym sposobie
zachowywania się.
w tych 3 rzemieślniczych nawykach nic się nie zmienia.
i wiecie co, zaskakuje mnie to, że uprzedzam wielokrotnie oczekiwania tych z którymi pracuje.
tak oszczędzam czas, i swój i innych.
dojrzewam sobie nieśpiesznie. dorastam. nie śpieszę się.
mam czas na poranne i wieczorne czytanie. czytam więcej i więcej.
mam czas na poranne i wieczorne bajania, o różnych rzeczach myślenia, o „cośkach” sobie myślę, jak mawia mój syn.
mam go, bo potrafię rezygnować.
rezygnuję. lubię rezygnować. rezygnuję coraz częściej.
rezygnuję z tego, co nie moje. przecież nie muszę mieć wszystkiego. nie chcę mieć wszystkiego. nawet chcę mieć coraz mniej. nie mam samochodu, a kiedyś zawsze chciałem go mieć. świadomie z niego zrezygnowałem. żyję już bez niego 6 lat. ze słuchawek, kurczę nie potrafię tylko zrezygnować.
teraz chodzę, tramwajem podjeżdżam, metrem przez moje miasto mknę lub rowerem naginam. rowerem za rzadko, ale będzie częściej.
#mamSpokój jestem spokojny. z tego "S" się cieszę. lubię go.
#mamWybór nie muszę robić wszystkiego. nie robię wszystkiego. coraz rozważniej wybieram to, co chcę robić. nie muszę ze wszystkimi pracować, naprawdę nie muszę.
nie muszę tego, co robię, robić ze wszystkimi i nie robię.
#rosnęzdziećmi nieśpiesznie również staje się rodzicem. rosnę z moimi dziećmi. obserwuje jak razem dojrzewamy. uśmiechamy się często. dziś mają 5 i 8 lat. mówią do mnie: taciak lub ociec. takie zdania mocno chwytają i trzymają: ociec, jesteś najlepszym ociecem na świecie.
towarzyszę dzieciom. spać się obok nich czasami kładę. on lub ona małą rączkę wtedy na mnie kładzie. wystarczy. oczy zamykam. zasypiam. spokojnie zasypiam.
dzieci coraz więcej i coraz więcej, a rodziców coraz mniej i coraz mniej. tak istota rodzicielstwa. więcej - mniej, więcej - mniej.
taka kolei rzeczy, zresztą całkiem przyjemna, coraz przyjemniejsza. pierwsze problemy, pierwszy spacer do szkoły, odprowadzania, przyprowadzania.
#mamwłasnąfirmę 4 lata temu miałem firmy 4, 5 lata temu 1. dziś wciąż mam jedną, dla niej już inni pracują. razem pracujemy i razem się uczymy. ta firma przyciąga innych, robimy coraz więcej.
na niej koncentruję się. rozwijam ją. specjalizuje. teraz już ją rozwijamy, specjalizujemy.
zajmuję się po prostu robotą. dobrąRobotą. chcę być rzemieślnikiem. szanuję to w jaki sposób pracują.
rezultatami się zajmuję. zajmuję się, zajmujemy się robieniem, wykonywaniem. wiem, wiemy, co zrobić by osiągnąć, osiągać.
#mamswójsposóbdziałania tak mam, tylko swój, zweryfikowany i weryfikowany, sposób pracy, swój własny sposób pracowania. zweryfikowałem go, zweryfikowaliśmy w 145 projektach.
jest to zarówno sposób działania, jak i również sposób pozyskiwania menedżerów do pracy. ufam im. nie podpisuje z nimi umów dotyczących współpracy. doktorat z tego sposobu obronię i książkę o nim piszę, już ją piszę.
#mamnowedoświadczenia tak wciąż nowe. z firmami dużymi i mniejszymi pracuje. od 3000 osób do 3.
gdyby nie guzik, nie miałbym ich. nie miałbym ich, gdybym nie odszedł. nie poznałbym rynku przedsiębiorców, pracy w roli właściciela firmy, twórcy, wykonawcy i decydenta. nie przekonałbym się czym jest przedsiębiorczość. a nie jest to zawsze suta strawa. w roku 2020 dla wielu nie była.
mnie ten świat, świat przedsiębiorcy wciągnął. po 7 latach wiem, że ten świat, świat przedsiębiorcy to mój świat.
#mamkwalifikacje które są transferowalne, tzn. sprawdziłem, sprawdzam, że są skuteczne na różnych rynkach i w różnych obszarach. wszechstronność jest bezcenna.
#mamSwoichPartnerów #mamSwoichKlientów uczę się od nich. oni uczą się ode mnie. uczymy się nawzajem od siebie.
doceniają moją pracę. polecają mnie. dziękuje.
zaczynam z nimi pracować i z nimi najczęściej zostaję.
#mamKoszty własnej działalności. coraz sprawniej sobie z nimi radzę. wciąż jednak się uczę. błędy wciąż popełniam. i wciąż czasami bardzo się dziwię, że tu vat taki, a tam taki, że podatek wysoki. ach za wysoki. za rachunkowość i informację zarządczą się wziąłem.
#mamPrzychody generuję zysk, który rośnie. w tym roku, w latach dwudziestych przekroczę pierwszą dużą ilość zer. czy jest ich 4, 5 czy 6 nie daję się zwieść i swoje robię. w tym roku, który minął mam ich 6 i na 6 pochylam nisko głowę, w pokorze.
#mamŚwiadomość wartości wydawanych we własnej firmie pieniędzy. inwestuję ostrożnie. inaczej zarządzam swoimi finansami. wiem, na co wydaję pieniądze. liczę. wiem, ilu w ciągu miesiąca dokonuję transakcji. jest ich ponad 400. rozwaga wskazana.
#mamWyniki na mieście, mówią, że ma, że moja firma potrafi robić.
#mamtristana. na imię mam tristan. mam tresara. nazywam się tristan tresar. patryka schowałem bardzo głęboko. jest tylko mój. lubię go takiego.
jestem minimalny. byłem czarno-biały. jestem czarny. nie lubię szarości i odcieni. nie lubię wiader emaliowanych. lubię jednoznaczne sytuacje.
#mamPorażki popełniam błędy. uczę się i sam siebie pilnuję. ważnych decyzji nie podejmuję szybko. żyję z nimi. noszę je w sobie. opiekuję się nimi. szukam igieł z nadrukiem os, czyli decyzji optymalnySytuacyjnie.
#mamWspółpracowników algorytmików kilku interim menedżerów i kilka projektów interimowych.
#mamPartnerów, partnerów biznesowych.
#mamWłasneUsługi są skuteczne.
a nie mam:
#niemamszefa i nie będę go mieć.
#niemampodróży aż tak wielu zagranicznych podróży służbowych. nie brakuje mi ich. teraz tu podróżuję. często się tu przemieszczam. z pociągu do pociągu przeskakuję. często w pendolino przesiaduję – to zapis z zeszłego roku, zostawiłem, bo bardzo za tym tęsknie.
#niemamRocznejoceny nie jestem underperformowany lub przed innych wysuwany.
rozliczam się z rezultatów. na wskaźnikach pracuję.
#niemambonusa mój bonus to zysk. bonus to czas i spokój. chyba coraz starszy się staję.
#niemamdługichspotkań skracam te, które mam. wiem, jak ważne to jest dla tych, którzy mają ich wiele. och tego wam nie zazdroszczę.
#niemamtakwieluspotkań i nie chcę tylu ich mieć. mam tylko takie, które są potrzebne.
#niemamścieżkiKariery pomagam innym na ich ścieżkach. pomagam innym prowadzić ich firmy.
#niema we mnie strachu, który 6 lat temu był.
to co wiem, to wiem, że było i jest warto.
było i jest warto nacisnąć guzik.
dlaczego?
dlatego, że lubię ten stan. ten stanPrzedsiębiorczości.
życzę powodzenia wszystkim na swoim i nieswoim.
tristan
warszawa.luty.2021.g.7.30.am
o tych 7 latach rozmawialiśmy też w radiu algorytmia, obejrzyj lub posłuchaj: